De 29^ste conferentie van de ondertekenende landen (COP) van de Conventie van 1992 over de bestrijding van de schadelijke menselijke impact op het klimaat is net afgelopen. Volgens velen heeft de berg een muis gebaard.

Deze conferenties vinden zowat elk jaar plaats. Nummer 30 is voor volgend jaar in Brazilië gepland.

Recent herinneren we ons wellicht vooral nummer 27, in Parijs, waar die fameuze doelstelling, namelijk het beperken van de opwarming tot 1.5°C, werd afgesproken.

Maar wat blijft daar vandaag van over? Alarmerende berichten volgen elkaar op : +2°C, zelfs +3°C! Met onoverzienbare desastreuze gevolgen voor de hele planeet, ook in ons comfortabele Europa.

Maar wat leveren deze conferenties werkelijk op? Steeds een pak minder dan verhoopt (al werd zeker deze keer het optimisme vooraf flink getemperd). De wereld is heel erg verdeeld over alles wat het klimaat en de dringendheid van maatregelen aangaat, terwijl we zouden moeten samenwerken en solidair met elkaar zijn.

De redenen voor dat gebrek aan samenwerking zijn legio: sommige landen vrezen dat hun economische groei zal gefnuikt worden, er lopen nog steeds heel wat klimaatontkenners rond, de gas- en olielobby en de industriële lobbyisten zijn steeds prominenter aanwezig. En vooral: zo’n beleid kost pakken geld. Biljoenen zijn er nodig om de gevolgen van de klimaatopwarming te herstellen. En er is de grote onzekerheid over wat Donald Trump van plan is - al voorspellen de dingen die we nu al weten weinig goeds.

Wel is zeker dat we onze bestaande klimaatplannen veel ambitieuzer moeten maken, anders stevenen we zeker af op + 3°C.

Bij ons en in Europa lijkt dat maar niet door te dringen. We doen eerder het tegenovergestelde: degelijke plannen worden afgezwakt.

Dus wat doen we? Valérie Trouet, de Belgische klimaatwetenschapper stelde onlangs vast dat het steeds sneller gaat met de veranderingen, maar lijkt zelf de handdoek te gooien en zei: “ik ga mensen niet meer proberen te overtuigen. Het gevoel bekruipt me dat het allemaal niet veel uitmaakt wat ik zeg.” (De Standaard, 26/11/24)

En de vrijmetselarij in dit alles? Wij willen tenslotte bouwen aan de tempel der mensheid, m.a.w. een betere wereld voor de mensen creëren. Dus ligt het voor de hand dat wij ook niet onverschillig kunnen blijven voor de steeds zichtbaardere gevolgen van de opwarming en wat die voor gevolgen zullen hebben voor onze kinderen en kleinkinderen. Verder op die spijker blijven hameren dus.

Vandaar het initiatief “Het is Tijd, de alliantie van Vrijmetselaars voor een leefbare Aarde” dat er vooral op gericht is het nog onvoldoende sterke bewustzijn voor die problematiek te verhogen. Dit gebeurt met lezingen, conferenties en publicaties.

Er zijn al een aantal interessante publicaties verschenen bij Uitgeverij Kvadrato.

P.S. Je vindt bij deze uitgeverij ook heel wat boeken over de vrijmetselarij die voor iedereen verkrijgbaar zijn