Maçons van Kentering aan het woord: ervaring 4

Ik ben bijna 25 jaar lid van de vrijmetselaarsloge Kentering, GOB  Mechelen. Ik wist niet onmiddellijk wat ik onder “toetreden tot …” moest verstaan. Van mijn vader wist ik dat hij regelmatig, op vrijdagavond, de werkzaamheden bij A.L. Balder in de Lakensestraat bijwoonde en dat hij daar heel wat broederschap en vriendschap gevonden had. Verder werd er thuis zeer weinig over deze bezigheden gepraat! Wat moest ik mij van zo’n avond voorstellen?

En toch was de vrijmetselarij mij niet totaal vreemd. In 1971 werd ik door twee broeders van de loge Balder maçonniek geadopteerd, samen met heel wat vrijmetselaarskinderen uit mijn stad.

De plechtigheid maakte een grote indruk op mij, net zoals de grote tempel op het gelijkvloers in de Lakensestraat!

Mijn schoonbroer, vrijmetselaar sprak me later eens aan over een eventuele toetreding tot de loge, over de principes van de vrijmetselarij, nieuwe vriendschappen, de broederketen, interessante bouwstukken,… Na ons gesprek moest ik mijn beeld, vooroordeel over een elitaire groep van een hoog intellectueel niveau, waar ik niet bij zou passen, bijsturen. Ik kon me er nu wel iets positiefs bij voorstellen, waar ik misschien toch mijn “draai” zou vinden!

Ondertussen was mijn echtgenote ingewijd bij DH (Belgische Federatie Le Droit Humain, red.) in het Brusselse en kreeg ik van daaruit ook positieve, warme weerklanken.

Tenslotte vroegen mijn toekomstige peters, om in Mechelen, bij Kentering aan te kloppen. Waarvoor nog steeds mijn oprechte dank .

Bij die inwijdingsplechtigheid waren er enkele bijzondere momenten voor mij! Wanneer ons, nog steeds onder de blinddoek, werd gevraagd of we nog steeds bereid waren toe te treden, herkende ik de stem van mijn beste vriend! Prachtig, toeval? Nu moesten we mekaar al niets wijsmaken over de regelmatige deelname aan de werkzaamheden.

Mooi was ook het moment, dat de blinddoek weggenomen werd, het licht, de broederketen met veel lachende, gekende gezichten! Allemaal broeders! Dit warme onthaal bij Kentering zal mij steeds bijblijven en bevestigt zich met de jaren.

Onze eerste zitting na de inwijding was er ook eentje om niet te vergeten. Het was een leerlingenbouwstuk over Rik Wouters. Wat een niveau en wat mochten onze verwachtingen zijn voor de toekomst! Maar niet elke week krijgen we zo een interessant bouwstuk te horen. De onderwerpen zijn zoals te verwachten, soms zeer actueel en boeiend met interessante, pittige vragen en kleine bouwstukken als aanvulling! Soms heb ik mijn bedenkingen over de inhoud maar dit is nu eenmaal de normale gang, en toch blijft er altijd wel iets van de lezing bij, om over na te denken.

Bijna wekelijks ben ik aanwezig op de zittingen. Ik probeer met iedereen een praatje te maken, wat niet altijd lukt maar zo leer je je broeders wel het best kennen. Ik ga daar om met mensen die ik in het dagelijkse leven wellicht nooit zou ontmoeten. Dit is voor mij nog steeds belangrijk en verrijkend.

De eerste jaren kon ik er wel mee leven dat we een uitsluitend mannelijke obediëntie waren, maar al vlug veranderde dit. De toegang voor zusters bezoekers, werd na enkele jaren toegestaan en terecht. Maar ik wil nu meer, ik wil een volledige gelijkheid tussen broeders en zusters! Wekelijks spreek ik de wijze woorden "vrijheid, gelijkheid en broederlijkheid voor alle mensen" uit. Dit is voor mij zeer belangrijk en er gebeurt maar zeer weinig mee in onze obediëntie. Daar voel ik me niet zo goed bij.

Iedereen heeft zijn moederloge waar hij/zij wekelijks of tweewekelijks de werkzaamheden volgt. Dit vraagt toch een inspanning en waarschijnlijk is dat de reden waarom er geen massa’s broeders en zusters van andere loges op onze kolommen zitten.

In het verdrag over de Rechten van de Mens vindt iedereen het vanzelfsprekend dat alle mensen gelijk zijn, zonder onderscheid. Het GOB gaat hopelijk in de nabije toekomst de stap zetten om ook vrouwen in te wijden. De discussie hierover is in elk geval volop aan de gang. We zijn ondertussen 2020 en er beweegt heel wat!!

Verandert er niets dan zou ik overwegen een tijdje te stoppen met het bijwonen van de werkzaamheden om voor mezelf een gepaste oplossing te vinden. Zeer zeker zou ik de warmte onder de broeders en zusters, de sereniteit waarmee je gevoelige onderwerpen bespreekt, gewoon het bijwonen van onze wekelijkse werkzaamheden, stellig missen.  

Laten we hoopvol zijn voor de toekomst.

E.